Bełżyce i odkrywanie uroków wschodniej Polski

Tego szukamy w Bełżycach

Przekonaj się, co kryje się pod najczęściej wyszukiwanymi frazami internautów, takimi jak: pogoda Bełżyce, Bełżyce, praca Bełżyce, tv Bełżyce, gmina Bełżyce.

Jeśli jesteś osobą, która chce dowiedzieć się czegoś więcej o Bełżycach, tutaj możesz przeczytać kilka słów o ich historii.
Pamiętaj, aby śledzić informacje w Twoim Mieście!

W 1349 r. król Kazimierz Wielki, na prośbę właściciela wsi - Rafała z Tarnowa, przeniósł Bełżyce z prawa polskiego na niemieckie, co stanowi pierwszą historyczną wzmiankę o miejscowości. W 1409 r. oraz w 1417 r. w tekstach źródłowych ponownie wspomina się o osadzie, gdy bracia Jan i Spytek Tarnowscy lokowali Bełżyce na prawie magdeburskim zgodnie z przywilejem króla Władysława Jagiełły.

Początkowo nazwa miejscowości była zapisywana jako Belsszice, Belzicze lub Belzycze. Taką formę można znaleźć na herbie w dokumencie z 1581 r. („...Civitatis Belzicze Maius"). W późniejszym okresie, na pieczęci z 1718 r. i w wielu innych dokumentach, nazwa jest zapisywana w formie łacińskiej przymiotnikowej jako Sigillum Belsiczensis. To sugeruje, że pierwotna nazwa Bełżyc najprawdopodobniej brzmiała Bełzice, a forma fonetyczna Bełżyce jest późniejsza.

Nazwa Bełżyce ma charakter patronimiczny i składa się z imienia Bełz (Bełza) oraz przyrostka patronimicznego -ice (-icy). Semantycznie nazwa ta pierwotnie odnosiła się do potomków lub poddanych osoby o imieniu lub przydomku "Bełza" lub "Bełz", które wywodzi się od prasłowiańskiego czasownika "bełzyć się" (bełżyć się) oznaczającego "bielić się". "Bełżyc" oznacza syna lub/i poddanego Bełza, podobnie jak Bełżyce oznaczają synów lub/i poddanych Bełza.

Początkowo fonetyczna forma Bełzice była często zapisywana jako Belzicze lub Belzycze w staropolskich dokumentach, ze względu na zamianę głoski "i" na "y". Po pewnym czasie prawdopodobnie zaczęto wymawiać nazwę jako Belzycze lub Bełżyce. Ostatecznie jednak, w urzędowym języku, nazwa Bełżyce przyjęła się.

Herb miasta Bełżyce, używany od momentu założenia miasta w 1417 r., składa się z błękitnej tarczy herbowej, której kształt nawiązuje do XV-wiecznej tarczy hiszpańskiej. Na tej tarczy znajduje się złoty monogram w formie dużej litery "B", będącej inicjałem nazwy miasta. Monogram ma ozdobny kształt, z językowatym zakończeniem trzonu i wypukłymi brzuszkami. Monogram umieszczony jest nad złotym, poziomo ułożonym półksiężycem. Dodatkowo, herb uzupełniają trzy złote, sześcioramienne gwiazdy, umieszczone nad skierowanymi ku górze rogami półksiężyca, oraz w środkowej części tarczy, tworząc rodzaj "aureoli" wieńczącej literę "B".

Symbolika i forma herbu nawiązują do herbu Leliwa, który był używany przez założycieli Bełżyc - rodzinę Tarnowskich. Kształt tarczy i elementy godła wskazują, że herb został stworzony na początku XV wieku, najprawdopodobniej w momencie nadania Bełżycom praw miejskich.

Obecnie Bełżyce pełnią funkcję siedziby gminy miejsko-wiejskiej w reaktywowanym powiecie lubelskim, znajdującym się w województwie lubelskim. W ramach tej gminy znajdują się różne miejscowości, w tym: miasto Bełżyce oraz sołectwa: Babin, Chmielnik, Cuple, Jaroszewice, Kierz, Kolonia Chmielnik, Krężnica Okrągła, Malinowszczyzna, Matczyn, Płowizny, Podole, Skrzyniec, Wierzchowiska Stare, Wojcieszyn, Wronów, Wymysłówka, Wzgórze, Zagórze I, Zagórze II, Zalesie, Zosin, Zasławie.

W Bełżycach można zobaczyć pierwotny układ urbanistyczny, który kształtował się między XV a XVIII wiekiem. Centralnym punktem jest czworoboczny rynek, z którego wychodzą ulice. Rynek, o kształcie prostokąta, został wytyczony podczas lokacji miasta. W czasie okupacji hitlerowskiej stracił swoją pierwotną funkcję placu targowego i został przekształcony przez Niemców w skwer miejski, z alejkami w kształcie swastyki. Obecnie ten obszar, z drzewami topolowymi i utwardzonymi ścieżkami, jest nazywany parkiem.

W zewnętrznych częściach rynku znajdują się kamienice zbudowane po 1900 r. zastępujące kamienice zniszczone w wyniku pożarów w XVIII i XIX wieku. Jedynym zachowanym oryginalnym budynkiem jest dom pod numerem 30, znajdujący się w północno-wschodniej części rynku. Na rynku znajdują się również budynki wzniesione po II wojnie światowej, takie jak dom towarowy.

Do końca XIX wieku w Bełżycach przetrwały ślady ogrodu zamkowego z lipowymi szpalerami. Zachowały się również ślady parku z alejami drzew owocowych przy dworze Brzezińskich, oraz zabytkowe drzewostany na cmentarzu przykościelnym.